5 februari Een dag vol emoties

Vannacht heb ik erg slecht geslapen. Vanochtend heb ik dan ook besloten om mijn begeleider een berichtje te sturen of er iets anders mogelijk is dan dit. Anders ben ik na een paar weken helemaal gesloopt en dat ga ik ook niet trekken. Ik moest gaan overleggen met de directeur van de stage school.

Het eten is wel even wennen. Om 9:00 kleed ik weer Dhal Bhat, rijst dus. Mijn lichaam moet aan het eten nog wel even wennen zeg maar🤢

Om 09:30 zijn we vertrokken naar de stageschool. Onderweg heb ik van de kinderen een Nepalese naam gekregen: Sitta.

Op school aangekomen heb ik een gesprek gehad met de directeur, we hadden het idee dat hij niet zo goed begreep wat er aan de hand was, hier brak ik echt even na de drukte van afgelopen dagen. Na een tijdje vroeg de andere directeur of ik het gezin niet leuk vond en ik heb uitgelegd dat dit zeker niet het geval was en dat ik vooral de afstand erg ver vond. Hij legde uit dat we vanmiddag naar mijn gezin zouden gaan om het uit te leggen en mijn spullen op te halen, dit was voor mij wel een opluchting!

Vervolgens hebben we in de school rond gelopen en hebben we in verschillende klassen kunnen kijken. Op de school voel ik mij erg welkom en de kinderen kunnen echt al goed Engels. De jongsten zijn 3 en die zijn al aan het leren om te schrijven. Ook het niveau van rekenen ligt veel hoger dan in Nederland, ze leren dingen die ik pas in de 2e klas kreeg van de middelbare school. Ook social studies was erg leuk om te volgen en zelfs voor ons erg leerzaam. Zo heb ik geleerd dat Nepal veel meer mogelijkheden heeft, maar zoals de leerkracht zei moet het "management" beter, bijvoorbeeld van water en elektriciteit. Ook liet hij weten dat volgende maand een nieuwe regering gekozen wordt en dat Nepalezen hopen dat er dingen gaan veranderen. We hebben met de kindjes buiten gespeeld en spelletjes gedaan waaronder een soort "kat en muis" en "er zat een klein zigeunermeisje".

Na school zijn we vast even bij mijn nieuwe gastgezin geweest en daarna hebben wij mijn bagage opgehaald. Ik met mijn backpack op de motor (first time ever) over de bumpy wegen dus was best leuk. Bij het gezin gaan we nog even een spelletje doen en ik heb besloten na het eten naar bed te gaan. Ik ben helemaal kapot, maar voel me wel weer happy gelukkig. Het is fijn om goed Engels te kunnen praten en af en toe even Nederlands tussendoor met Didi. Ik weet niet 100% zeker of ik hier nu 3 maanden ga verblijven maar dat hoor ik allemaal snel!

Leuk om steeds reacties van jullie te krijgen! En vergeet niet in mijn fotoboeken te kijken (: