14 februari

14 februari 2018 - Gandaki, Nepal

Vanochtend weer heerlijk begonnen met pannenkoeken, die ga ik wel missen hoor! Vervolgens hebben we lekker koud gedoucht haha. En hebben we nog een spelletje gespeeld op het dakterras voordat we zijn vertrokken naarn Thulakhet, mijn dorpje.

Saskia en ik hadden besloten deze tocht lopend af te leggen. Volgens de dorpbewoners zou dit een uurtje moeten zijn, maar met backpack en de volle zon duurde dit natuurlijk wat langer. De weg was volledig naar beneden, dus dat was wel makkelijk lopen. Soms hebben we even gestopt om van het prachtige uitzicht en alles om ons heen te genieten. Ook hebben we eventjes een van de enige schaduwplekjes benut voor een pauze. Bijna in Thulakhet aangekomen ging ik lekker als schildpad (lees: backpack, klein meisje, keien om op te lopen en hoppaaa) onderuit😂😂 Nou dat worden een boel blauwe plekken, maar gelukkig waren we er bijna! Helemaal kapot kwamen we na 2 uur wandelen (nog best trots) aan bij mij gastgezin. Oh en we kwamen erachter dat er vrijdag weer een feestdag is (zie: nog een extra dag vrij dus). Morgen dus maar 1 dag stage en dan hebben we er 2 ipv 5 gelopen deze week.

Vervolgens hebben we besloten richting de waterval🌊 te lopen. Weer een half uur lopen, pff. En ja hoor....... Op mn bek gegaan in de waterval, mn been is ongeveer 2x zo dik maargoed. Nou ik kan je zeggen dat het verkoelend was, dat dan weer wel. Toch was het het wel waard, de waterval is zeker de moeite waard en ik ga er ook zeker nog een keer heen voor betere foto's en misschien wel om (bewust dus) te gaan zwemmen. Mijn knie en scheen zijn dubbel zo dik, maar dat mag de pret niet drukken. Plotseling begon het te regenen en besloten we terug te gaan in de bus. 2 minuten in de bus en toen keerde hij opeens terug en stonden we terug op de plek waar we begonnen zo'n half uur stil. We waren te moe om toch te gaan lopen en hebben dus maar even afgewacht of de bus nog ging rijden hahah. Toen zijn we toch maar gaan lopen door de stromende regen🌧 en toen we er bijna waren kwam de bus lang (anders hadden we dus een uur moeten wachten). Bij het gastgezin aangekomen hebben we maar even een film gekeken in bed om een beetje op te warmen.

Vanavond kregen we eens geen rijst maar roti, een soort pannenkoek/erg. Erg droog maargoed de buffelmelkthee maakte het wel te eten. We zijn erg moe (13 kilometer gelopen!) en zoeken zo dus maar weer onze plank op, hopelijk wordt het minder erg met een slaapzak erop. Ik hoop wel dat mijn been minder dik wordt, lopen gaat erg lastig en alles begint stijf te worden (tja je scheenbeen kan je lastig bewegen...) morgen daar maar weer eem update over dan maar 🙌

Foto’s

2 Reacties

  1. Caroline Otters:
    14 februari 2018
    Auw auw, dat doet pijn😢. Maar wat een leuke verhalen weer. En wat een mooie foto’s.
  2. Frans Rothuizen.:
    14 februari 2018
    Zit je iedere week in een ander gastgezin? Zeker mooie foto`s en dat sponsoren zal toch wel goed komen voor die leuke kindertjes.